Wygląd
ogólny:
Buldog Amerykański jest psem o atletycznej budowie ciała, obdarzonym ży-wym
temperamentem i wielką siłą, zwinnością oraz zdecydowanym działaniem. Powinien
sprawiać wrażenie psa mądrego i uważnego. Posiada zwarty i mocny tułów. Samce
tej rasy są bardziej krępe i grubszej kości, a suki szuczuplejsze.
Względem ludzi są nieco nieufne, a równocześnie są w stosunku do nich
nie-zależne i zrównoważone. Lubią dzieci. Buldog Amerykański nie powinien być
wycofany, lękliwy ani agresywny. W stosunku do psów powinien prezentować pewność
przywódcy, ale bez agresji. Dzięki umiejętności dostosowania się do człowieka
buldog amerykański jest wspaniałym towarzyszem swego pana, a jego postura i
możliwości fizyczne czynią go wartościowym psem roboczym.
Według klasyfikacji Narodowego Stowarzyszenia Buldoga Amerykańskiego (ABNA)
wyodrębnia się dwa typy buldogów amerykańskich: klasyczny i standardowy z
różnymi kryteriami oceny. Jest to oddanie przez ABNA hołdu Johnowi D.
Johnsonowi, który stworzył typ klasyczny buldoga amerykańskiego, i Alanowi
Scottowi, który doprowadził do powstania typu standardowego. Nie preferując
żadnego z tych dwu typów stowarzyszenie stwierdza, że w stworze-niu rasy „Buldog
Amerykański” swój udział mieli również inni selekcjonerzy.
Wysokość w kłębie:
- pies w przedziale od 22 do 28 cali (56-71 cm);
- suka w przedziale od 20 do 26 cali (51-66 cm).
Ciężar:
- 32-54,5 kg pies
- 27-45 kg
suka
Ciężar powinien być proporcjonalny do wzrostu i typu psa.
Pies powinien być w dobrej kondycji, nie przekarmiony i nie wychudzony.
Typ standardowy: pies stosunkowo muskularny o lekko wciągniętych bo-kach,
mocno zbudowany.
Typ klasyczny:
pies masywny, krępy.
Umaszczenie: całkiem biały lub z dominacją bieli i łatami o odcieniu
tygry-sim, brązowym, rudym, spłowiałym żółtym. Całkowicie czarny lub
czarno-podpalany jest niedopuszczalny.
Czarna maska jest niepożądana.
Sierść: krótka – nie dłuższa niż jednocalowa (2,54 cm).
Może być w dotyku miękka lub szorstka.
Wady: sierść długa szorstka lub puszysta.
Głowa: Powinna być masywna i szeroka w stosunku do tułowia.
Powinna być płaska z wierzchu, co nadaje jej wygląd kwadratowy.
Pomiędzy oczyma powin-no znajdować się zagłębienie (bruzda) z wyrazistym
głębokim przełomem czołowym. Głowa silnie umięśniona z wyrazistymi mięśniami
żuchwy.
Wady: Wąska głowa u obydwu typów psów tej rasy.
Typ standardowy: głowa kwadratowa, klinowa o mniej wyrazistym przełomie
czołowym oraz mniejszej ilości fałd.
Typ klasyczny: głowa kwadratowa z zaokrągleniami o bardziej wyrazistym
przełomie czołowym i pogłębionych fałdach.
Oczy:
Okrągłe lub migdałowe o średniej wielkości. Rozstaw szeroki.
Preferowaną barwą oczu jest czarna, ciemnobrązowa. Inne zabarwienia są
dopuszczalne. Preferuje się czarną pigmentację obwódki oczu.
Wady: zez, niesymetryczny rozstaw oczu.
Kufa czyli pysk:
Kufa powinna być stosunkowo szeroka i kwadratowa. Szczęki silne, dobrze
umięśnione, wyrażające wielką moc. Wargi mięsiste, lecz nie obwisłe. Preferuje
się czarną pigmentację obramowania warg.
Wady: wąska kufa u obu typów.
Typ standardowy: kufa powinna stanowić 30-40% całkowitej długości głowy.
Typ klasyczny: kufa powinna stanowić 25-35% całkowitej długości głowy.
Zęby:
Liczba zębów 42-44. Preferowane są zęby duże.
Psom roboczym nie powinno się obniżać oceny za zęby złamane.
Operacje związane z usuwaniem zębów powinny być potwierdzone informacją
weterynaryjną.
Zgryz:
Oba typy psów powinny mieć taki zgryz, aby przy zamkniętym pysku zęby nie były
widoczne.
Typ standardowy:
Preferowany jest przodozgryz. Aprobowany jest zgryz równy, kleszczowy i
nożycowy.
Typ klasyczny: przodozgryz wynoszący od 6 do 1,3 mm.
Wady: zgryz kleszczowy.
Wady poważne: zgryz nożycowy.
Zabarwienie nosa
Preferowana jest płytka nosowa o barwie czarnej.
Dopuszcza się barwę czer-woną, rudą, brązową lub szarą.
Wady: barwa płytki nosowej różowa lub cielista.
Uszy:
Średnich wymiarów.Zwisające, skierowane do przodu albo o mające postać „róży”.
Uszy cięte były dopuszczane do 1994 r.
Szyja:
Powinna być bardzo muskularna, o średniej długości.
Powinna zwężać się od barków ku głowie i być nieco wypukła.
Łopatki (ramiona):
Szerokie, usytuowane ukośnie. Bardzo dobrze umięśnione stwarzające wra-żenie
mocy psa.
Klatka piersiowa:
Klatka piersiowa głęboka i umiarkowanie szeroka. Atletyczna.
Przednia część tułowia powinna być prosta i zrównoważona.
Wady:
Klatka piersiowa wąska lub nadmiernie szeroka.
Wady poważne:
Łopatki wykręcone na zewnątrz lub przekręcone do wnętrza.
Tułów:
Powinien być zwarty i umiarkowanie krótki, robić wrażenie mocnego i
atle-tycznego. Proporcjonalny. Żebra ładnie zaokrąglone.
Brzuch umiarkowanie podciągnięty.
Wady:
tułów zbyt długi.
Grzbiet:
Powinien uwidaczniać moc psa, być szeroki i umiarkowanie krótki, lekko wypukły w
obszarze pasa. Kłąb nie powinien być wąski ani obwisły.
Typ standardowy:
Preferowane są psy o prostej linii grzbietu.
Typ klasyczny:
Preferowane są psy o linii lekko wznoszącej się w tylnej czę-ści tułowia.
Kończyny:
Kończyny przednie powinny być mocne, proste i bardzo dobrze umięśnione. Kości
nie powinny być nazbyt masywne.
Kończyny tylne powinny być równo-ległe względem siebie.
Kąt stawu kolanowego powinien być normalny. Staw kolanowy nie powinien być
wyprostowany ani ostry.
Wady:
Łapy szpotawe lub koślawe („beczkokształtne”).
Część tylna:
Powinna być proporcjonalna, szeroka, o wyrazistym umięśnieniu, jednakżę węższa
niż w ramionach.
Biodra nie powinny być wąskie o mało wyrazistym umięśnieniu.
Ogon:
Ogon usytuowany nisko, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi.
Gdy pies jest spokojny, ogon powinien sięgać po stawy skokowe.
Końcówka ogona powinna być bez pierścieniowatych zgrubień.
Łapy:
Średnich wymiarów. Palce zwarte, wysklepione.
Wady: Łapa rozczłapana.
Ruchy: buldog amerykański powinien poruszać się szybko, zręcznie,
dyna-micznie z uwidocznioną sprężystością kroku.
W czasie ruchu wszystkie kończy-ny powinny być stawiane równolegle do kierunku
poruszania się.
Kończyny przednie wyciągają się, a tylne popychają psa do przodu. W czasie ruchu
łapy nie powinny być stawiane nazbyt szeroko. Krzyżowanie się łap tylnych i/lub
przednich jest niedopuszczalne.
Typ standardowy:
Ruchy sprężysta, bardziej atletyczne.
Typ klasyczny:
dopuszcza się chód kołyszący, nieco rozchwiany;
podczas ruchu kołysanie obejmuje tylną część tułowia.
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra osadzone w mosz-nie. Samce,
którym jądra nie zeszły do moszny, psy wykastrowane jak również osobniki głuche
obojga płci nie są dopuszczane do współzawodnictwa na wystawach i konkursach.
